Jak rozpoznaje się chorobę afektywną dwubiegunową?

Choroba afektywna dwubiegunowa to poważne zaburzenie psychiczne, które wpływa na nastrój, myśli i zachowanie osoby nią dotkniętej. W niniejszym artykule omówimy, jak rozpoznać objawy tego schorzenia oraz jakie są metody diagnostyczne. Zrozumienie specyfiki choroby afektywnej dwubiegunowej jest kluczowe dla zapewnienia odpowiedniego wsparcia i leczenia dla osób zmagających się z tym schorzeniem.

Jakie są objawy choroby afektywnej dwubiegunowej?

Choroba afektywna dwubiegunowa charakteryzuje się występowaniem epizodów manii i depresji, które mogą występować naprzemiennie. Objawy te są zwykle wyraźne i wpływają na codzienne funkcjonowanie osoby chorej. Warto zwrócić uwagę na następujące objawy, które mogą wskazywać na obecność choroby afektywnej dwubiegunowej. Należy jednak pamiętać, że każdy przypadek może być inny, a objawy mogą się różnić między osobami dotkniętymi tym schorzeniem. Zajmując się psychoterapią na Śląsku, doskonale wiem, jak skrajnie różnie może uzewnętrzniać się jedna choroba.

Rozpoznawanie choroby afektywnej dwubiegunowej

Rozpoznanie choroby afektywnej dwubiegunowej może być trudne, ponieważ objawy mogą być mylone z innymi zaburzeniami psychicznymi. Ważne jest przeprowadzenie dokładnego wywiadu lekarskiego oraz obserwacja pacjenta w celu ustalenia, czy występują epizody manii i depresji. Lekarz może również zlecić badania laboratoryjne, aby wykluczyć inne przyczyny objawów, takie jak choroby tarczycy, niedobory witamin czy efekty uboczne przyjmowanych leków.

W celu postawienia diagnozy choroby afektywnej dwubiegunowej lekarz musi stwierdzić występowanie co najmniej jednego epizodu manii lub hipomanii oraz jednego epizodu depresji. Hipomania to łagodniejsza forma manii, która nie wpływa na codzienne funkcjonowanie w takim stopniu jak mania. Kryteria diagnostyczne są oparte na klasyfikacji zaburzeń psychicznych, takich jak DSM czy ICD. W procesie diagnozy choroby afektywnej dwubiegunowej ważna jest współpraca z różnymi specjalistami, takimi jak psychiatra, psycholog czy terapeuta. Wspólnie mogą oni ocenić objawy, historię choroby oraz wpływ schorzenia na życie pacjenta.